Bütün yaralarımı kapattım

Bütün yaralarımı kapattım
Ellerimle diktim hançerinin bütün izlerini
Gece bazen yüzüne çökerde kapkaranlık olursun ya
Gecenin ortasından bir yol arayıp bir ışık arayıp şehre doğru gidersin ya
Ve bazen kılıcınla değil de sözlerinle dokunursun ya kalbime
İşte öyle bir geceydi
Artık savaştan dönen yenilmiş bir er gibiyim
Şimdi bana baksalar sadece hüzün görürler.
Gecenin ortasında yapayalnız bir ağustos böceği gibiyim ışıksız
Kendine bile mecali olmayan yaralı bir kuş gibiyim
Hayatı bölüşmek istedin ya benimle
İstersen ve dayanabilirsen hüznümü ve acılarımı bölüşebilirim seninle
Ama bir ekmek gibi böldüğümde kendimi
Dayanamayıp gidersen ardın sıra hiç türkü bekleme benden
Yaralarımı kendim sardım yaralarımı kendim diktim ellerimle canlı canlı
Beni acıyla imtihan edemezsin
Gidebilirsin yüreğini alıp gidebilirsin
Ama yüzümdeki gözlerim deki siluetini silemezsin
Yapabileceğin şeyleri yap
Bütün acıları ver bütün intikamını al
Ama bil ki ben seni içimden göndermezsem hiçbir zaman gidemezsin